W naszej parafii

Szczegóły

Odsłony: 2235

Red.TE: Zgodnie z już tradycją, w kolejnych numerach Tyskiego Ewangelika przedstawiamy wywiady z radnymi naszej parafii. Czy zgadzasz się na udzielenie nam wywiadu?

Halina Pokorska:  Tak 

Red.TE: Wiem, że w radzie parafialnej działasz już jakiś czas, powiedz mi która to kadencja i co skłoniło Cię do kandydowania do tego gremium?

Halina Pokorska: Jest to już moja druga kadencja, a do grona radnych naszej parafii zaprosił mnie jeszcze ksiądz Kornel Undas. Chociaż byłam nieco zaskoczona tą propozycją, to po zastanowieniu zdecydowałam się kandydować. Było to zresztą świeżo po pierwszym obozie biblijno–językowym organizowanym dla dzieci i młodzieży w mikołowskiej parafii. Kiedy to dosyć liczną grupą przyjechali do nas Amerykanie, aby dzielić się Słowem Bożym. Był to wtedy jeden z pionierskich takich obozów organizowanych w parafiach ewangelickich w Polsce i pamiętam , że nie każda parafia kwalifikowała się na możliwość organizowania takiego wydarzenia. Trzeba było bowiem spełniać określone warunki logistyczne – dysponowanie odpowiednim zapleczem (miejscem w którym  mógłby odbywać się obóz) oraz grupą wsparcia, która  stanowiłaby niejako łącznik pomiędzy  Amerykanami, a  dziećmi i młodzieżą, która zgłosiła chęć udziału w tygodniowym obozie. Pochodziliśmy przecież z różnych kontynentów, mówiliśmy różnymi językami  i niekoniecznie ten amerykański angielski był tym akcentem, którego młodzież uczyła się w szkole. Ponieważ zarówno mój małżonek Sławek jak i ja mówimy po angielsku, zaangażowaliśmy się w ten przyjazd – polegało to między innymi na pomocy w tłumaczeniach i zorganizowaniu czasu wolnego  -  uczestniczyliśmy wtedy w wspólnych wyjazdach po atrakcjach turystycznych naszego regionu. Była to niewątpliwie okazja aby lepiej się poznać, wymienić poglądami na różne sfery życia. Muszę przyznać, że niektóre maksymy życiowe z tamtych spotkań zapamiętaliśmy na zawsze. Sami Amerykanie byli również ciekawi, jak my, ludzie z postsocjalistycznego państwa funkcjonujemy. Ze zdziwieniem niejednokrotnie  przyznawali, że wcale aż tak bardzo się nie różnimy ale to co nas na pewno łączy to wiara w Jezusa Chrystusa , Boga Ojca i Ducha Świętego. Obozy językowo-biblijne w parafii mikołowskiej jak i tyskiej były następnie organizowane ponownie i muszę tu  przyznać, że nie mogłyby mieć miejsca gdyby nie grupa wsparcia, która angażowała się w projekty: począwszy od księży odpowiedzialnych za korespondencję, poprzez osoby które przygotowały dekoracje w kościele, aby przybliżyć dzieciom  wizualizację scen biblijnych, rodziny które gościły Amerykanów w swoich domach, panie które pomagały przy posiłkach i ogarniały dziennie miejsce, kiedy zajęcia się już skończyły a trzeba było przygotować miejsce czyste i schludne na następny dzień. Wszystkie te osoby postrzegam jako zaangażowane w służbę dla kościoła. Fajną było też sprawą, że nasza młodzież również czynnie włączyła się w prowadzenie obozu pomagając przy tłumaczeniach, transporcie czy doglądając młodsze grupy dzieci. W tym miejscu chciałaby wszystkich zachęcić do brania aktywnego udziału  w wydarzeniach organizowanych w naszej parafii. Jestem gorącą zwolenniczką poznawania, uczenia, spotykania się przez działanie. Bo jeżeli robimy coś wspólnie to wartością dodaną tych czynów stają się nowe zawiązane relacje z innymi ludźmi. Może to co tu wypowiedziałam wydawać się komuś mało związane z pytaniem zasadniczym, ale w moim przypadku to wcześniejsze zaangażowanie spowodowało poniekąd „wypchnięcie” mnie przez księdza Kornela Undasa do dalszego działania. Czasami mam wrażenie, że wszyscy potrzebujemy takiego ponaglenia.

Red.TE: Tychy to takie miasto, że rzadko kto jest jego rodowitym mieszkańcem. Powiedz skąd pochodzisz i jak to się stało, że należysz do naszej parafii.

Halina Pokorska: Jestem rodowitą mikołowianką, w Tychach jest dom rodzinny mojego męża gdzie od 25 lat razem mieszkamy. Ale muszę przyznać, że obecnie utożsamiam się z Tychami, bo Tychy to „dobre miejsce” do życia.

Red.TE: Interesuje nas czym się parasz zawodowo, jakie masz  wykształcenie i gdzie pracujesz?

Halina Pokorska: Jestem nauczycielką języka angielskiego i pracuję Zespole Szkół nr 7 w Tychach tj. Technikum gastronomiczno-hotelarskim dawny „browarnik”.

Red.TE: A teraz kilka słów o rodzinie?

Halina Pokorska: Mój mąż Sławek jest specjalistą IT, czyli pracuje z komputerem i zajmuje się skomplikowanymi procesami świata informatyki, nazwy których ciężko byłoby mi w tym miejscu przytaczać. Starszy syn Maciej poszedł w ślady ojca -  studiował na Politechnice Gliwickiej a obecnie pracuje jako programista firmy informatycznej w Katowicach. Młodszy syn Bartosz uczeń LO  w Tychach, nie wiemy jeszcze w czyje pójdzie ślady, myślę że on sam jest na etapie poszukiwań swojej ścieżki życiowej.

Red.TE: Powiedziałaś już nam czym się parasz zawodowo, ale na pewno masz jakieś pasje i hobby. Opowiedz nam o tym. Jak je realizujesz i co ci one dają?

Halina Pokorska: Odkąd pamiętam lubiłam podróże, turystykę górską ta tęsknota spowodowała że kiedyś jako młoda dziewczyna wyjechałam do Londynu, chodziłam tam do szkoły językowej, pracowałam, były też okazje aby poznać ludzi i kraj nie tylko od tej strony turystycznej. Później okazało się, że umiejętności tam szlifowane pomogły mi zdobyć nowy zawód (nauczyciel języka angielskiego), a oswojone blokady i strachy   stały  się przepustką do podejmowania nowych wyzwań. I tak np. aby powiązać  pracę zawodową z pasjami podróżnika   pisałam projekty edukacyjne (całkowicie finansowane z środków unijnych) które umożliwiały mi na liczne wyjazdy na szkolenia zagraniczne zarówno własne jak i z grupą młodzieży na praktyki zawodowe . Piszę to po to aby przekazać młodym osobom poszukującym  swojego miejsca w życiu, że dobrze jest kiedy nasze zainteresowania spotykają się w jakimś stopniu z sferą zawodową bo to nas dopełnia. Dzisiaj moje zamiłowania koncentrują się bardziej wokół sfer które przynoszą poczucie harmonii, pokoju, refleksji nad naszym istnieniem tu na ziemi stąd moje zainteresowanie rękodziełem, ogrodnictwem, przedmiotami użytkowymi z poprzedniej epoki, zachwycają mnie  stare przedmioty  do  wykonania których ktoś kiedyś włożył nie tylko swój talent ale i serce. A od kilku dobrych lat moje serce skradł rejon dolnego śląska z jego starą solidną zabudową, historią i zabytkami. Jest to miejsce do którego regularnie wracam, tam wypoczywam i doładowuję swoje baterie. Zawsze też ilekroć tam jestem, staram się odnaleźć  poewangelickie kościoły lub to co po nich zostało  w regionie w którym  aktualnie przebywam.

Red.TE: Chciałabym abyś powiedział kilka słów o naszej parafii. Jak  ją postrzegasz? Czy  chciałabyś zmienić coś w naszej parafii?

Halina Pokorska: Uważam, że nasza parafia jest żywa i dużo jest dobrych inicjatyw. Nie mniej na pewno są osoby które uważają inaczej, ale to przecież od nas zależy jak będziemy funkcjonować i myślę że, w parafii jest dużo miejsca dla tych którzy chcą przyjść i działać, niestety czasami odnoszę wrażenie że, miejsca dla krytyków to obszary najbardziej oblegane.   Na szczęście chcę wierzyć, że zarówno ja jak i cała wspólnota parafialna jesteśmy otwarci na zmiany, na  nowe -  aby tylko Pan Bóg był uwielbiany a słowo jego święte ogłaszane. Zmiany przyjdą same, bo świat wokół nas się zmienia a my jesteśmy tylko jego cząstką, musimy jedynie chcieć zdawać sobie z tego sprawę i być gotowi gdy przyjdzie ten czas.

Red.TE: A teraz pytanie, które zadaje wszystkim moim rozmówcom. Czego życzysz naszej parafii?

Halina Pokorska: Po prostu ABY ROZKWITAŁA, aby była miejscem w którym się dzieją sprawy Boże a i my się z tym i tu dobrze czujemy, aby każdy poczuł się trochę „wypchnięty” z strefy komfortu na pole działania, bo to paradoksalnie dodaje nam sił, uskrzydla, czasami odpadają nam pióra lecz to one pozwalają później napisać kolejne historie.         

Red.TE: Dziękując za rozmowę, dziękujemy  za Twoje zaangażowanie w życie parafii, za pomocną i zawsze chętną dłoń do pracy.