W naszej parafii

Szczegóły

Odsłony: 1895

- dobrym duchem naszej parafii, która dba nie tyle o nasze  dusze ale i o ciała.

Red.TE: Tyski Ewangelik przeprowadza wywiady z osobami, które są aktywne w naszej parafii. Czy udzielisz nam wywiadu?

Krystyna Boczar: Tak

Red.TE: Mieszkasz w Tychach. Wiem jednak, że nie jesteś rodowitą tyszanką, Jak to sie stało, że mieszkasz w naszym mieście?

Krystyna Boczar: W Tychach mieszkamy od 1993 roku, w domu w którym mieszkali projektanci miasta, profesorowie Hanna i Kazimierz Wejchertowie. Mieliśmy przywilej Ich poznać i,  z czasem, zrodził się pomysł byśmy ten dom kupili. Wcześniej, jeszcze w liceum, przyjeżdżałam do Teatru Małego na koncerty zespołu Passaty, w którym grali też moich szkolni koledzy. Tu przyjechałam ze Staszkiem, studentem architektury, na randkę – do ledwo powstającego miasta. Ucieszyłam się bardzo, gdy po latach, zaproponowano mi w Tychach pracę.

 Red.TE: Że jesteś lekarzem to chyba wszyscy wiedzą., bo nie raz ratowałaś parafian, gdy zasłabli na nabożeństwie. Do Ciebie też wielu z nas zwraca się w sytuacjach kryzysowych z pytaniem:- Krysiu co robić? Poradź!- Zawsze znajdziesz czas, próbujesz doradzić, a często przyjmujesz w swojej poradni. Zaś w czasie pandemii covidowej często byłaś ostatnią deską ratunku, gdy nie umieliśmy się skontaktować z lekarzem rodzinnym. Doradzałaś, wypisywałaś leki. Jesteśmy Ci za to ogromnie wdzięczni. Lecz teraz chciałabym byś opowiedziała nam, jaką dziedziną medycyny się parasz, skąd wzięła się u Ciebie ta pasja do leczenia  i jak realizujesz sie w tym zawodzie.

Krystyna Boczar: Medycyną zaraziłam się w klasie maturalnej, gdy wylądowałam na 6 miesięcy w szpitalnym oddziale zakaźnym po zakażeniu się żółtaczką zakaźną. Chrzest bojowy przeszłam pracując - rok przed rozpoczęciem studiów – jako salowa w Klinice Chirurgii na oddziale szpitalnym i bloku operacyjnym. Uzyskałam specjalizację z anestezjologii i przez 17 lat zajmowałam się bólem ostrym operacyjnym i pooperacyjnym. Intrygował mnie ból przewlekły.

W czasie swojej pracy miałam okazję obserwować, stosować nowe metody leczenia bólu z wykorzystaniem procedur zabiegowych i farmakologicznych. A co najważniejsze – ich skuteczność u cierpiących pacjentów. Pomóc w cierpieniu, choćby trochę podnieść jakość życia to sens mojej pracy (wkrótce – uroczyste odnowienie – dyplomu lekarza po 50 latach). Czuję tę samą ciekawość, pasję, a Boga proszę o siłę jeśli nadal mam tak posługiwać.

 Red.TE: W którymś z ubiegłorocznych Tyskich Ewangelików wypowiadaliśmy sie na temat życia w czasie pandemii. Opisz nam, jak to wyglądało u Ciebie z pozycji praktykującego lekarza?

Krystyna Boczar: To był grom. Najpierw zamknięcie w domach, odcięcie – potem teleporady, porady video. Byłam bardzo zaniepokojona losem pacjentów. Nie wszyscy potrafili się połapać w nowym systemie, a tu brakowało leków czy coś w leczeniu trzeba było zmienić. Do tego zachorowania na COVID. Stałe trzymanie ręki na pulsie odnośnie wytycznych. Teraz już mamy szczegółowe badania retrospektywne stosowanych leków, sprawdzone schematy leczenia i – przede wszystkim – szczepionki. Wartością ogromną była i jest odrodzona solidarność ludzi, wajemna pomoc.

Red.TE: A teraz kilka słów o rodzinie?

Krystyna Boczar:   Od 50-ciu lat jestem żoną Staszka. Mamy troje dorosłych dzieci i troje wnuków. Oczywiście duma nas rozpiera (ha, ha, ha!)

Red.TE: Powiedziałaś już nam czym się parasz zawodowo, ale na pewno masz jakieś pasje i hobby. Opowiedz nam o tym. Jak je realizujesz i co ci one dają?

Krystyna Boczar: Moje hobby to podróże z moim mężem po Polsce, bocznymi, nieznanymi drogami, książki i dobra muzyka.

Red.TE: Chciałabym abyś powiedział kilka słów o naszej parafii. Jak  ją postrzegasz? Jakie widzisz w niej wartości?

Krystyna Boczar: Tu odnalazłam siebie. Zrozumiałam kim jestem. Przodkowie, ze strony Mamy, byli ewangelikami. Babcia, wychodząc za mąż dokonała konwersji i stąd obie  z siostrą uczęszczałyśmy do Kościoła Katolickiego. Ale zarówno Babcia Mamy, jak i Mama przekazywały nam te wartości, które dopiero teraz zrozumiałam. Przez wiele lat odczuwałam niepokój i poszukiwałam odpowiedzi. Tak trafiłam do naszego Kościoła. Nabożeństwa, czytanie Słowa, spotkania w grupach, uczestniczenie w Chrześcijańskim Stowarzyszeniu Medycznym, a także śpiew pomagają mi w rozwoju duchowym. Ze wzruszeniem śpiewam pieśni, które śpiewała moja Mama w domu.   

Red.TE: Czy to, że jesteś chrześcijanką wpływa w jakiś sposób na Twoje życie wśród różnych ludzi?

Krystyna Boczar: Dla mnie fakt bycia chrześcijanką jest bardzo mobilizujące i zobowiązujące zwłaszcza teraz, gdy tak łatwo się zagubić w narzekaniu. Pomaga mi zrozumieć zachowania, które nie do końca są przyjazne.

Red.TE: Czy  chciałabyś zmienić coś w naszej parafii?

Krystyna Boczar: Nie mam pomysłu na zmiany w obrębie zmiany jakiej zostaliśmy poddani z powodu pandemii.

Red.TE: A teraz pytanie, które zadaje wszystkim moim rozmówcom. Czego życzysz naszej parafii?

Krystyna Boczar: Życzę nam wszystkim byśmy pozostali solidarni i nadal gotowi do wzajemnej pomocy. 

Red.TE: Dziękując za rozmowę, dziękujemy za zaangażowanie w życie parafii, za twoja pomocną otwartą dłoń, że dzielisz sie z nami swoimi umiejętnościami i zdolnościami. Cieszymy się, że w parafii jest ktoś czuwa nad naszą kondycją cielesną. To jest niezwykle ważne!